Terugblik op het jaar 2013

De Werkendamse havens (foto De Waal Machinefabriek)

Slechts vijfmaal werd in de maand december een nieuwe blog geplaatst. Is de fut er nu echt uit? Dat heb ik al vaak gedacht, maar lukte het weer inspiratie op te doen. Maar op de een na laatste dag van het jaar is het toch goed nog even terug te blikken. Helaas heb ik nog geen tool kunnen ontdekken net zoals op facebook, waardoor je met een klik kunt zien wat in dat jaar allemaal populair was. Dus blijf ik met de vraag zitten, welke blog in 2013 het meest gelezen is. De 2000e? De blog van 3 mei over persvrijheid? De blog met het kaartje van de nieuwe haven ingetekend tussen Werkendam en Sleeuwijk? Of misschien nog een andere? Oordeel zelf en laat het mij weten. Of het nog lukt morgen een nieuwe blog te plaatsen? Geen idee, maar dan wens ik toch al mijn lezers een zalig uiteinde en voor 2014 alle goeds. 

Voorbij het cynisme

Joke Hermsen en Belle van Zuylen, ze schreef over haar in het boek 'De liefde dus'

Zijn we in onze hedonistische, individualistische wereld nog in staat om te vechten voor onze idealen? Of laten we de wereld de wereld en trekken we ons terug in onze eigen veilige cocon? Zonder om te zien naar de ander, zonder hoop op een betere wereld, zonder verlangen naar solidariteit. Zijn we nog doordrenkt met empathie en trekken we ons het lot van een zwakkere aan? Stoppen we met nadenken en trekken we ons terug achter onze beeldschermen? Of zijn we nog bereid om ons in de wereld te verdiepen om zo niet voorgoed ten prooi te vallen aan cynisme en hedonisme. 

Filosofe Joke Hermsen hield tijdens de Diogeneslezing van het Woerkums literair café in de Teerkamer op bezielende wijze een vurig pleidooi om juist in deze tijd manieren te zoeken om verbonden te blijven met de ander, onze politieke idealen en religieuze rites te blijven koesteren. Ze haalde daarbij filosofen aan als Hannah Arendt en Eric Bloch. Juist nu de wereld in crisissen lijkt te zwelgen, is het tijd voor een nieuwe bevlogenheid. Voor het koesteren van onze idealen. Juist dat kan ons vleugels geven.

De lezing vormde zo een mooie opmaat naar de komende dagen van bezinning en terug kijken op het voorbije jaar. Om zo inspiratie op te doen voor een nieuw jaar, voorbij het cynisme.

Verhalen

De laatste overtocht van het pontje van Werkendam naar Hardinxveld

Soms verglijden dagen in een roes. Zo ook deze zaterdag, een dag boordevol verhalen. Het begon vanmorgen in het Andries Visserhuis, met een ochtend boordevol prachtige verhalen over de Werkendamse historie. Over politiek, over alles wat het leven aangenaam maakt. Na een foto sessie volgde het bekijken van de DVD met de laatste overtocht van het pontje van Hardinxveld-Werkendam. En wat een verhalen zijn er toch verbonden aan dat pontje, aan de oversteek van die eeuwig stromende rivier. Na een snelle run om boodschappen te doen, gezellig samen gegeten in Woudrichem. Daarna opnieuw ondergedompeld in verhalen, deze keer op fort Altena. Over fortwachter Van Langen die maar liefst 50 jaar op het fort woonde als fortwachter. Als muren konden praten op het fort, wat zouden ze kunnen verhalen?

Waterinnovatie prijs voor geotextiel

Ook langs de Merwededijk in Werkendam is sprake van piping

Het verticaal zanddicht geotextiel als piping-preventiemaatregel heeft de waterinnovatieprijs 2013 gewonnen. Het is ontwikkeld door Waterschap Rivierenland, Deltares, Stichting IJdijk, TenCate en de

Programmadirectie Ruimte voor de Rivier.

Piping is een belangrijk faalmechanisme bij dijken. De stroming van water onder de dijk door kan zo groot worden dat er aan de polderzijde van de dijk zandmeevoerende wellen ontstaan. Hierdoor wordt zand meegevoerd waardoor onder de dijk ‘pipes’ ontstaan die uiteindelijk tot doorbraak van de dijk kunnen leiden. Het ‘verticaal zanddicht geotextiel’ (VZG) is een innovatieve preventiemaatregel tegen piping. Het principe van het VZG berust op het feit dat het scherm wel water doorlaat, maar geen zand. Een pipe die aan de polderzijde tot ontwikkeling komt, loopt nu dood tegen het geotextiel. Hierdoor blijft het zand opgesloten onder de dijk en kan er geen doorgaande pipe ontstaan. Dit principe is een robuuste oplossing, die onafhankelijk is van een minimaal benodigde kwelweglengte en hierdoor niet afhankelijk is van discussies of aanpassingen van pipingrekenregels.

Juryoordeel: De jury is onder de indruk van de innovatieve wijze waarop deze (al bestaande) techniek is toegepast. Het biedt een eenvoudige, kosteneffectieve oplossing voor een kostbaar probleem en is op vele plaatsen toepasbaar, mits uitvoerbaar. De proeven die tot nu toe bij IJdijk zijn gedaan lijken hoopgevend. Daardoor is de besparingspotentie is enorm. Het zou op termijn zelfs een enorm multiplier-effect kunnen veroorzaken voor heel Nederland, zelfs merkbaar voor de belastingbetaler. Deze inzending laat zien dat innovaties heel goed het gevolg kunnen zijn van het slim combineren van het bestaande in het licht van nieuwe inzichten.

Onze grootste angst

Portret van Mandela in het Aalburgse gemeentehuis

De legendarische woorden die Nelson Mandela sprak tijdens zijn inauguratierede in 1994 zijn van zo'n enorme kracht en tijdloze schoonheid.

Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.

Het is ons Licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.

We vragen onszelf: “Wie ben ik om briljant te zijn,
prachtig, talentvol, fantastisch?”

 Maar wie ben jij om dat niet te zijn?

Je bent een kind van God.

Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.

Er is niets verlichts aan je klein te maken,
opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.

We zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
We zijn allemaal geboren om de glorie van God die in ons is,
te openbaren.

Die is niet alleen maar in sommige van ons, die is in iedereen!

En als wij ons Licht laten stralen,
geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.

Als wij van onze eigen angst bevrijd zijn,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.

Sommige bronnen vermelden Marianne Williamson als schrijfster van deze tekst.

Springtij op pakjesavond

Beelden uit de film Storm over de februari ramp

Nu de site www.wilhelminasluis.nl mij heeft opgenomen bij haar links, moet ik natuurlijk wat vaker mijn site bijwerken. Dat schiet er nog weleens bij in door de komst van nieuwe social media als twitter en facebook. Maar vandaag kan een blog natuurlijk niet ontbreken. En wel vanwege de verwachte storm in combinatie met springtij. Zeker grote delen van de Biesbosch zullen dan onder lopen. En iedereen die een klein beetje op de hoogte is van onze 'watergeschiedenis' weet maar al te goed wat springtij in combinatie met zware storm kan betekenen. Denk aan 1 februari 1953. Speculeren is niet slim, maar ik vertrouw op onze dijken. Wordt vervolgd.