Dag 59: Campagne en carnaval

Bij de start van dit campagnedagboek was mijn voornemen om dagelijks over de campagne te schrijven. Het dagelijks schrijven is nog wel op te brengen, maar dagelijks over de campagne is toch wel moeilijk. Maar vandaag ga ik het weer proberen. Vanochtend bezocht ik de carnavalsraadsvergadering op het Klaiendams Kasteel. Ik geniet altijd van deze bijeenkomsten, ik ben namelijk een politicus die graag van tijd tot tijd met enige zelfspot naar de politiek kijkt. Niet omdat ik de politiek niet serieus neem, maar omdat veel politici de neiging hebben zichzelf te serieus te nemen. En daar kan ik eigenlijk niet zo goed tegen. De carnaval is voor sommige partijen een uitgelezen manier om campagne te voeren. De nieuwkomer SDc zetten bij de carnavalsoptochten al een reclamevliegtuigje in. Ook Peer de Kroaker dreef de spot met sommige politici, waarschijnlijk in de hoop stemmen te winnen. Bij de carnavalsraadsvergadering vertelde hij over zijn wens om Klaiendam groen te maken. Nee, niet CDA groen, maar groen met wietplantjes. Op de ponywei, in de Kasteeltuin. Nu vraag ik me alleen af, of dat wel in het verkiezingsprogramma van de SDc staat? Het CDA zoekt het de komende dagen niet in de wietplantages, maar kiest voor het op stelten zetten van Werkendam. Benieuwd welke strategie op 7 maart het meest succesvol blijkt.

Dag 58: Complimenten

Tijdens mijn maandelijkse gespreksgroep spraken wij vanavond over het geven van complimenten. En hoe blij je iemand soms kunt maken met een simpel compliment. Het kost niets, maar het levert des te meer op. Vandaag kreeg ik nog een compliment van een partijgenoot (dank je wel, nog!). En ook ik was er blij mee.

Deze mensen hebben heel veel geduld met mij gehad, dank je wel

Zelf probeer ik ook regelmatig met complimentjes te strooien, maar dat lukt lang niet altijd. Zou het in de politiek aangenamer worden indien er meer met complimenten gestrooid wordt? In het woordenboek wordt compliment vertaald met vleiende opmerking. In het dagelijks leven vang je meer vliegen met stroop dan met azijn. Zal het ook zo in de politiek zijn? Misschien moet ik dan toch eens nadenken over meer politieke complimenten, hoewel mijn tijd als raadslid mogelijk al snel voorbij is. Maar als er toch een nieuwe raadsperiode aanbreekt voor me, is juist nu de tijd voor goede voornemens. Naast meer politieke complimenten uitdelen wil ik vooral beter mijn dossiers bestuderen, meer geduld opbrengen en meer contacten met burgers leggen.

Dag 57: Geld (2)

Vorige week zondag schreef ik op mijn weblog over geld. Daarop kreeg ik de volgende reactie:

CDA heeft momenteel de mond vol van armoedebestrijding ook jij blijkbaar, helaas ken ik in Werkendam veel schrijnende gevallen, zelfs in jouw eigen straat. Wees eens eerlijk, wat heb jij de afgelopen tijd gedaan aan die zogenaamde christelijke waarde van armoedebestrijding ??

Dat vraagt natuurlijk om een reactie. Binnen onze CDA fractie wordt regelmatig gesproken over de problemen voor mensen met een smalle beurs. In de afgelopen periode heeft het CDA zich ingezet voor structurele bijzondere bijstand voor chronisch zieken; voor een collectieve ziektekostenverzekering voor minima; navraag gedaan of er voldoende gebruik gemaakt wordt van het budget voor bijzondere bijstand en of dit wel voldoende bekend is bij de mensen. Ook in zaken die indirect mensen met een smallere beurs raken, krijgen de aandacht bij het CDA. In de laatste raadsvergadering is op het initiatief van het CDA nog een motie aangenomen voor onderzoek naar de bouw van goedkope starterswoningen. Ook is er in de afgelopen periode gekozen voor de bouw van meer huurwoningen (appartementencomplex de Tribune), hiervoor heeft de gemeente een extra bijdrage in de grondkosten geleverd. Op provinciaal niveau is op initiatief van het CDA twee maal één miljoen extra in het armoedefonds gestopt. Dat betekent dat voor het armoedebeleid in de gemeenten er de komende twee jaar € 2,6 miljoen beschikbaar is. Maar om terug te komen op de reactie van de lezer van mijn weblog, ik ben inderdaad niet daadwerkelijk betrokken geweest bij individuele gevallen aangaande armoedebestrijding.

Dag 56: Meisjesnaam

Het woord meisjesnaam vind ik een afschuwelijk woord. Waarom? Omdat het als volwassen vrouw belachelijk is om te spreken over jezelf als meisje. Als je zoals ik de veertig gepasseerd bent, ben je toch geen meisje meer. Maar goed, even verder over mijn ‘meisjesnaam’; Kieboom. Een oude familienaam die al sinds 1642 voorkomt in Werkendam.

Gevelsteen op Zevenhuizen; de initialen C.K. staan voor Cornelis Kieboom

Ik ben trots op mijn eigen naam (ik mijd altijd het woord meisjesnaam). Ik ben al op jonge leeftijd getrouwd en sinds die tijd draag ik de naam van mijn man: Visser. Toen vond ik het vanzelfsprekend. Maar als ik het over mocht doen, zou ik zeker mijn eigen naam houden. Maar nu ga ik vooral door het leven als Hannie Visser-Kieboom. Ik weet echter dat er ook mensen zijn die mij nog steeds Hannie Kieboom noemen. En ik ben ook weleens aangeschreven als Hannie Kieboom-Visser. En, ach ik laat het maar zo. Toch heeft die verwarring over mijn naam nu geleid tot een fout op de kieslijst. Daar staat nu dus ook Kieboom-Visser in plaats van Visser-Kieboom. En daar zit ik nu over te tobben. Kunnen de kiezers mijn naam straks terugvinden op de stemmachine? Als ze zoeken naar Visser zien ze alleen Kieboom-Visser. Of maak ik me nodeloos zorgen? Overigens was ik vandaag op de Genealogische dag van de Historische Vereniging Werkendam en De Werken c.a. Genealogie, het nazoeken van je stamboom gaat altijd via de mannelijk lijn, vrouwen zijn daarin onzichtbaar. Het deed me daarom deugd dat Nico Kosters, de man die het boek schreef over het geslacht Verschoor, het geslacht van zijn overgrootmoeder Verschoor op schrift stelde.

Dag 55: Bloeiende bermen

Bij het opstellen van de Structuurvisieplus was er de nodige discussie over het al dan niet bouwen langs de A27. Gelukkig koos Werkendam voor de openheid van het gebied en behield zo zijn panorama’s. Als u regelmatig over de snelwegen in Nederland rijdt, lijkt Werkendam daarin redelijk uniek. De gebieden langs de Nederlandse snelwegen zijn de afgelopen jaren namelijk in hoog tempo volgebouwd. De snelwegzone slibt dicht, verrommelt en samenhang tussen de bebouwing ontbreekt. Dit zijn de belangrijkste conclusies van de recente studie 'Bloeiende bermen. Verstedelijking langs de snelweg' van het Ruimtelijk Planbureau dat vandaag werd gepresenteerd.

De toenemende verstedelijking langs de snelweg die de onderzoekers constateren, is grotendeels tot stand gebracht door lokale plannen. Werkendam roeide daarin tegen de stroom in en koos voor openheid. Op één kleine misstap na, het bedrijventerreintje in Nieuwendijk. Verder ziet u in de Werkendamse ‘bermen’ slechts klaprozen of een fraai historische Waterlinie fort. En dat wil ik graag zo houden. De openheid van het gebied is immers het goud van onze streek. Ook dat was een conclusie uit de Structuurvisie plus. Het gehele rapport ‘Bloeiende bermen’ is na te lezen op http://www.ruimtelijkplanbureau.nl/

Dag 54: Mijn hartewens

De eerste vraag van het debat in de Bolderik over ‘hete onderwerpen’ ging over de hartewens van de politici. Moeilijke vraag, ik zelf zou zo snel geen antwoord weten. Herinrichting Noordwaard, goedkope starterswoningen, een nieuwe Merwedebrug. En zo kan ik er nog wel een paar noemen, maar wat nu mijn hartewens is? Overigens was het redelijk druk in de Bolderik, opnieuw veel politici, maar ook gewone burgers. Zelfs nog enkele zwevende kiezers in de zaal.




De vooraf aangekondigde ‘hete onderwerpen’ vielen eerlijk gezegd wat tegen. Een tunnel of brug; een eigen wijkbudget; windmolens. Maar misschien was het niet zozeer de onderwerpkeuze, als wel de vorm van het debat. De lijsttrekkers mochten in elk geval niet met elkaar in debat. Op vragen uit de zaal mochten ze soms alleen maar ja of nee antwoorden. En de geluidsschermen langs de A27 zijn natuurlijk wel aardig, maar een oplossing voor de files staat heel wat hoger op mijn lijstje met hartewensen. En een tunnel is natuurlijk wel mooi, maar naar mijn inschatting is een illusie te denken dat daar geld voor is. Bovendien is de huidige brug nog niet afgeschreven. Een tweede brug naast de huidige bestaande brug lijkt dan ook de snelste en goedkoopste oplossing.

Dag 53: Gezellig

“Vrouwen zorgen voor gezelligheid in de politiek”. Ik schrok me vanochtend een hoedje van de kop boven het artikel in het Brabants Dagblad over de actie voor meer vrouwen in de politiek. Eerlijk gezegd gruw ik van de kreet gezellig. De raad is geen naaikransje, we praten toch over serieuze zaken? Door je als vrouw te associëren met gezelligheid word je zeker niet serieus genomen in de politiek.



Maar vanmiddag kreeg ik ineens een briljante ingeving. Misschien mist de politiek wel juist gezelligheid. In het woordenboek wordt gezellig vertaald met aangenaam van sfeer, genoeglijk, huiselijk, knus, sfeervol, stemmig. Ook wordt als vertaling onderhoudend genoemd in de Dikke van Dale. Misschien is dat juist wel het probleem, de reden dat de burger zich afkeert van de politiek. Het is niet gezellig in de politiek. Allerminst juist, vaak wordt er verbeten gestreden voor het eigen gelijk. Van een aangename sfeer is dan geen sprake meer. Laat staan dat het onderhoudend is om naar te luisteren op de publieke tribune. Ik voer natuurlijk binnenkort al actie voor meer vrouwen in de politiek. Verder ben ik druk met de CDA campagne. Ook nog actie voeren voor meer gezelligheid in de politiek gaat me waarschijnlijk niet meer lukken voor 7 maart. Maar misschien bij de volgende verkiezingen. Of een ander moet met mijn idee aan de haal gaan.

Dag 52: Verse Zalm

Dat was schrikken voor Woudrichem; minister Zalm kondigde zondag aan dat ze de OZB teveel verhoogd hadden in het vestingstadje. En daarmee op een zwarte lijst stonden. Maandag al moest Zalm diep door het stof, hij had zich vergist. Van de oorspronkelijke lijst bleek niet veel te kloppen en Woudrichem hoorde er al helemaal niet bij. Dat uitgerekend Woercum en Zalm met elkaar in de clinch kwamen te liggen. Het vissersstadje dat eeuwenlang leefde van de zalmvangst. Er werd zelfs zoveel zalm gevangen, dat dienstmeisjes bedongen dat ze niet iedere dag zalm behoefde te eten. En nu dit. Zalm die dit Woercum aandoet. Zal ooit spontaan de kreet ‘Zalm vernomen’ nog klinken door de straten van het vestingstadje.


Het meest kwalijke aan de hele affaire is natuurlijk de oproep van minister Zalm aan burgers om gewoon hun rekening niet te betalen. Een overheidsdienaar die oproept de belastingbetaling te boycotten. Hoe kan een burger nu vertrouwen hebben in een overheid die dit durft te roepen? Is het een wonder dat het vertrouwen in de overheid tot een nulpunt gedaald is? Hoe kan een politicus vertrouwen wekken als hij zelf geen vertrouwen heeft in een betrouwbare overheid? Wordt het geen tijd voor verse Zalm? Werkendam zelf heeft al een beginnetje gemaakt door de partij van Zalm van het politieke toneel te laten verdwijnen. Nu Den Haag nog?

Dag 51: Dussen

Zo lelijk als Hank is, zo mooi is Dussen. Dat schreef ooit iemand, ik ben alleen vergeten wie. Het tweede deel van zijn zinsnede onderschrijf ik zeker. Dat prachtige kasteel, de slingerende Dusse, de Korn met zijn vele historische boerderijen, soms van eeuwen her. Het moet heerlijk zijn daar ergens te wonen.



Toch lijkt niet iedereen in Dussen er zo over te denken. Een deel van de vaderlandse moppermaffia woont zeer zeker in Dussen. Altijd reageren ze op een verongelukt Calimero toontje. Is dat terecht? Wat woningbouw aangaat moet Dussen inderdaad veel geduld hebben. Een uitbreidingslokatie was er lange tijd niet, gelukkig wordt de Dr. Van Vuurenstraat nu ontwikkeld. Maar het gaat de Dussenaren nog niet snel genoeg, En gelijk hebben ze, Leek het er even op dat er al in 2006 gebouwd kon worden, nu wordt al gesproken over 2008. En om nog even terug te komen op het blokkeren van woningbouw op de ponyweide. Het CDA heeft zeker geen veto uitgesproken, maar maakt even pas op de plaats. Indien de lokatie toch nodig blijkt, kan er met een art. 19 procedure alsnog gebouwd worden. De ponyweide is namelijk door de provincie al aangemerkt als woningbouwlokatie. Vanavond is er een inloopavond in Dussen, dan wordt er ongetwijfeld opnieuw gesproken over bouwen in Dussen.

Dag 50: Geld

Mijn vader sprak vroeger regelmatig over ‘het schip met dubbeltjes’ dat binnenkort zou arriveren. Ook zei hij weleens ‘Armoede is geen schande, het is alleen maar lastig’. In het CDA verkiezingsprogramma is daarover ook een mooie zinsnede opgenomen.

Vanuit de bijbel wil het CDA mensen voorhouden dat uiteindelijk niet geld, macht of status telt, maar de mens zelf.




Is dat niet erg idealistisch, iets dat je alleen maar kunt zeggen als je in de luxe positie verkeert als je voldoende geld hebt? Voor mijzelf is geld vooral een middel. En beslist geen doel in het leven om zoveel mogelijk geld te vergaren. Van iets simpels als sneeuwklokjes in mijn tuin kan ik meer genieten dan van veel geld op mijn rekening. Anderzijds heb ik wel mijn dochters altijd voorgehouden dat ze vooral economisch zelfstandig moeten zijn, hun eigen brood moeten kunnen verdienen. Daarom heb ik ze ook aangespoord te studeren en een diploma te halen. Zelf heb ik namelijk ondervonden dat stoppen met werken als je kinderen krijgt (25 jaar geleden in Werkendam nog gemeengoed) een financiële achterstand oplevert die je nooit meer inhaalt. En daar wil ik mijn dochters voor behoeden. Al houd ik ze ook nog wel eens de uitspraak van mijn vader ‘Armoede is geen schande, het is alleen maar lastig’ voor als ze eens al te materialistisch handelen. Omdat ik zelf toch het idealisme in die zinsnede in het CDA verkiezingsprogramma onderschrijf.

Dag 49: Politieke zonden

In één van de eerste afleveringen van mijn campagnedagboek schreef ik over de politieke deugden moed, eerlijkheid en betrokkenheid. Dit naar aanleiding van de installatie van burgemeester Petter. Destijds schreef ik nog eens terug te komen op politieke zonden. Één van de politieke zonden is het verzwijgen van informatie. Ik las eens een voorbeeld van een raadslid die had ontdekt dat het water in een sloot vervuild was. Hij maakte er echter pas melding van tijdens een vergadering om ermee te kunnen scoren. De vissen waren toen allang dood. Niet zo netjes dus. Maar ook ministers en wethouders maken zich schuldig aan het achterhouden van informatie.

Een andere zonde, waar iedere politicus zich weleens schuldig aanmaakt is ijdelheid. Van tijd tot tijd wil je toch je naam terug zien in de diverse media. Hoe weten burgers anders waar je als politicus mee bezig bent? En zonder een zekere dosis ijdelheid word je natuurlijk nooit een bekende politicus, maar wanneer ga je nu te ver? Zeker in campagnetijd ligt die ijdelheid wel heel dicht op de loer. Al een aantal malen ben ik betrokken geweest bij het campagneteam. Zo’n 8,9 jaar geleden werd er nog een hele discussie gevoerd over het al dan niet plaatsen van foto’s van politici op verkiezingsposters. Nu zie je vrijwel geen posters meer zonder een foto van de lijsttrekker of andere kandidaten. Ook zelf sta ik nu op zo’n levensgrote poster. Is de ijdelheid daarin te ver doorgeschoten? Met de zondag in aantocht een goed moment om die zonde nogeens te overdenken.

Dag 48: Verslaafd

In mijn gezin zijn minimaal drie mensen verslaafd. Verslaafd aan de computer wel te verstaan. Ik heb nu slechts weinig tijd voor een stukje op mijn weblog, over een half uur wil mijn dochter msn’en met haar vriend. Mijn zoon wil als ijverige (?) student aan zijn opdrachten werken. In de praktijk zit hij meestal alleen maar muziek te downloaden. Zelf ben ik verslaafd aan mijn email en moet er dagelijks geschreven wordt op mijn weblog. Dat wordt dus ruzie maken met elkaar, of een rooster maken. Overigens heb ik vanmiddag het nodige gehoord over verslaving, maar dat ging over gokverslaving, alcohol en drugs. Computerverslaving kwam niet aan bod, daar is nog te weinig onderzoek aan gedaan.



Overigens heeft een eerder artikel op mijn weblog wel een onverwacht gevolg gehad. Na het plaatsen van de verkiezingsborden deed ik mijn beklag over de te kleine borden. Al snel daarna werden er extra borden geplaatst. Op de foto ziet u wat het resultaat is van die extra borden. Meer plaats voor CDA posters. De foto is genomen in Nieuwendijk, daar zijn ze echt fanatiek. Er zijn zelfs al aanmeldingen voor het tellen van alle CDA posters in het dorp. Tegen de andere dorpen zou ik willen zeggen, jullie laten Nieuwendijk toch niet zo simpel die CDA taart winnen?

Dag 47: Verregend

Rijdend over de provinciale weg vanaf Zaltbommel naar Nieuwendijk passeerde ik heel wat verkiezingsborden. Vele posters hingen er troosteloos bij door de felle regen van vanmiddag. De prominente CDA posters in de polder hangen tot op heden echter nog fier overeind. Ook ikzelf hang sinds kort op zo’n mega-poster in Werkendam. Ter rechterzijde van Vincent en Gerard, twee andere Werkendammers die hun hart verpand hebben aan het CDA. Overigens is dat rechtse plaatsje louter toeval. Het is wel schrikken iedere keer om jezelf zo levensgroot te zien hangen. Maar kennelijk hoort dat bij het ‘verkiezingscircus’.



Eerder kondigde ik op mijn weblog al de ‘buurtbusestafette’ aan op vrijdag 3 maart. Samen met andere politieke vrouwen wil ik zo in de buurtbussen aandacht vragen voor meer vrouwen in de politiek. Corine Verweij was de eerste die spontaan meldde mee te willen doen. Ooit heb ik samen met haar nog in de Vrouwenraad van Werkendam gezeten. Maar inmiddels heb ik meerdere reacties van vrouwen die mee willen doen. Vanavond mag ik over de buurtbusestafette iets vertellen bij Vestingstad FM. Het valt me op dat dit radiostation altijd zeer actueel is en inspeelt op de actualiteit. Het is niet mijn eerste radio-interview, maar het blijft natuurlijk altijd spannend zo’n interview.

Dag 46: Spannend

Het begint langzaam aan toch wel spannend te worden, nog 20 nachtjes slapen en we mogen naar de stembus. Bij het passeren van het bord langs de provinciale weg tussen Waardhuizen en Almkerk word ik er steeds opnieuw aan herinnerd. Ook bij het schrijven voor mijn weblog tel ik steeds af. Iedere dag iets nieuws verzinnen, valt tenslotte niet mee. Overigens sloeg me zaterdag de schrik om het hart. Onze CDA website was ineens niet meer te bekijken. Was onze site gekraakt door tegenstanders? In de politiek is immers niets onmogelijk. Of maakt het helemaal niets uit voor de stembusuitslag dat je een website in de lucht houdt? Overigens bleek maandag dat er iets mis was met de provider. Gelukkig werd het snel opgelost, zodat de site nu weer in de lucht is.

Maar wat kun je als partij nu nog doen om de kiezers te verleiden? Nog mooiere advertenties, een nog mooiere folder of nog even een snel politiek succesje scoren? Zou er al eens onderzoek gedaan zijn naar de laatste beweegreden van mensen om op een bepaalde partij te stemmen? Zouden mensen echt pas op het laatste moment beslissen, pas als ze bij de stemmachine staan? Voor ons als kandidaten is het nog even doorbijten. Vrijdag is er een debat in de Teerkamer over één Altena, zaterdag heeft het CDA een verrassingsactie. Dan volgt er een week van verkiezingsdebatten. Dan een weekje ontspannen met carnaval, al zijn er CDA’ers onder ons die het ook daar razend druk mee hebben. En dan de eindspurt tot 7 maart.

Dag 45: Valentijn

YYYYYYYYYYYYYYYYY

I Y CDA

JIJ OOK?

YYYYYYYYYYYYYYYYY

Dag 44: Zelf je eigen huis bouwen

Heeft u zaterdag het Brabants Dagblad gelezen? Ik deze keer met extra veel interesse. Er werd namelijk aandacht geschonken aan bouwen in eigen beheer door woningzoekenden. “Door gezamenlijk te bouwen nemen mensen die een betaalbare koopwoning willen steeds meer het heft in eigen hand. Brabantse jongeren roeren zich op dit vlak volop. Maar ook voor ouderen zijn er kansen”, zo schrijft het Brabants Dagblad.

Ook het CDA heeft al eerder geschreven over bouwen in eigen beheer in haar laatste nieuwsbrief in december 2005. En ook tijdens de laatste commissie en raad is er aandacht voor gevraagd door het CDA voor het particulier opdrachtgeverschap. Tijdens de raadsvergadering bleek niet alleen het CDA hier belang aan te hechten, ook andere partijen dienden mee de motie in met een onderzoek naar mogelijkheden voor goedkopere starterswoningen. Één van de modellen die genoemd werden in de motie was het model Casteren (gemeente Bladel), waar jongeren inderdaad zelf 34 starterswoningen lieten bouwen. Ook de provincie erkent dat met particulier opdrachtgeverschap de doorstroming op de woningmarkt wordt gestimuleerd. Nu Werkendam nog!

Dag 43: Minister de Geus en ik

Ik heb een medestander gevonden in minister Aart de Geus. Hij heeft mannen opgeroepen om op een vrouw te stemmen op 7 maart. De Geus heeft emancipatie in zijn portefeuille. En volgens hem zitten er nog te weinig vrouwen in de lokale politiek. Ik ben het helemaal met hem eens. Voor meer vrouwen in de politiek organiseert de minister van maandag 20 februari tot en met vrijdag 3 maart de landelijke campagne 'Stem op een vrouw'. ,,Als mannen een prachtig gebaar willen maken voor Internationale Vrouwendag op 8 maart. Dan kunnen ze dat al doen tijdens de verkiezingen op 7 maart door op een vrouw te stemmen'', aldus de Geus dinsdag tijdens een bijeenkomst van de Visitatiecommissie Emancipatie. Deze commissie werd in 2004 ingesteld om na te gaan of de overheid voldoende doet om de positie van vrouwen te verbeteren.

In oktober bleek uit onderzoek dat circa 16 procent van de wethouders vrouw is, onder de burgemeesters is het een op de vijf en bij gemeenteraadsleden een kwart. Dat is flink lager dan op landelijk niveau: in het kabinet is het aandeel vrouwen 40 procent en in het parlement circa een derde. Tijdens de campagne van De Geus rijdt elke werkdag op reguliere NS-treinen een groep van tien vrouwelijke (kandidaat-)gemeenteraadsleden door Nederland. De 'treinestafette' begint maandag 20 februari om 8.00 uur vanaf het Centraal Station Rotterdam. Omdat in het Land van Heusden en Altena geen trein rijdt, stel ik voor een ‘buurtbusestafette’ te organiseren op vrijdag 3 maart. Welke politieke vrouw rijdt er met mij mee op de buurtbussen?

Dag 42: Leve de vereniging!

Al acht jaar lang ben ik intensief betrokken bij de uitreiking van de prijs voor ‘Vereniging van het jaar’ door de CDA fractie in Werkendam. Eerst ieder jaar door het aanschrijven van alle verenigingen in Werkendam (246!) en daarna druppelen langzaam de brieven bij mij binnen. Vaak zijn het ontroerende en lieve brieven. Brieven ook van mensen die intensief betrokken zijn bij hun vereniging.

In de Dikke van Dale staat het zo simpel. Een vereniging is een groepering, gevormd door aaneensluiting van personen, ter bevordering van een gemeenschappelijk belang. En juist dat gemeenschappelijke belang brengt mensen samen. Laat mensen ook plezier beleven en lief en leed delen binnen het verenigingsleven. Zelf ben ik ook met veel plezier lid van een aantal verenigingen. Juist zo heb ik talenten kunnen ontplooien, heb ik geleerd te besturen en samen te werken om iets te bereiken. Daarom beleef ik altijd zo’n plezier aan de uitreiking van de prijs voor ‘Vereniging van het jaar’. Ook ditmaal was ik weer geraakt, eerst door de brieven die ik kreeg. Maar vanmorgen ook door de prijsuitreiking. De mensen van buurtvereniging Zevenhuizen waren ook ontroerd door de toekenning van de prijs. Dat je met zoiets simpels mensen een plezier kunt doen. Daar past maar één reactie bij. Leve de vereniging!

Dag 41: Verkiezingskoorts

Vandaag sprak ik met enkele CDA vrouwen uit Brabant over campagnevoeren. In Geldrop-Mierlo trekken ze een aantal zaterdagen de wijk in met een versierde wagen. In de wijken wordt koffie uitgedeeld, folders bezorgd en ondertussen wordt met prikkers de straat schoongemaakt. In Tilburg trekt een jonge moeder met kinderwagen en ballonnen de wijk in en bezoekt de scholen. Overigens hebben daar enkele grappenmakers een wedstrijdje op Internet gezet, waarbij de mooiste politieke meid gekozen kan worden. Volgens mij hebben wij in Werkendam niet eens jonge meiden/vrouwen op de lijsten staan, maar ik kan me vergissen.

En wat doet het CDA in Werkendam? Morgen wordt de prijs voor vereniging van het jaar uitgereikt. De zaterdagen daarna heeft het CDA ook nog een aantal acties in petto. Dit weekend worden ook overal de CDA borden met posters geplaatst. Niet zo maar posters, maar supergroot met foto’s van de kandidaten in de diverse dorpen. Zo ben ik straks in Werkendam te zien aan de zijde van Gerard Paans en Vincent van den Berg. Of dat overigens nog niet genoeg is, heeft Gerard zelfs een zo’n superposter voor zijn eigen raam hangen. Je kunt ook overdrijven natuurlijk, maar misschien heeft hij last van verkiezingskoorts?

Dag 40: De Blauwe stad in de Biesbosch

“In het Brabantse Land van Heusden en Altena, vlakbij de Biesbosch, ligt het gebied van de Blauwe Stad. Hier wordt vanaf 2008 het meest spectaculaire landschapsproject sinds de drooglegging van de IJsselmeerpolders gerealiseerd. Hart van het plan is de aanleg van een nieuw meer van zo’n 8 km2, vergelijkbaar met de Reeuwijkse Plassen of het Sneeker Meer. Rondom het meer worden nieuwe natuurgebieden, recreatieve voorzieningen en woningen gebouwd, verdeeld over unieke woonlocaties in het gebied”

Is het bovenstaande bericht een luchtkasteel of een droom die binnen tien jaar uitkomt? Door de aanwijzing van staatssecretaris Schultz-ten Haegen van de Noordwaard meestromend tot koploperproject zijn landschappelijke ingrepen in de Biesbosch onvermijdelijk. Hoe ga je daar als CDA vervolgens mee om? Iedere plannenmaker weet dat een overheid heel vaak de neiging heeft vooral ge- en verboden te plaatsen bij creatieve plannen. Het bestemmingsplan, de provincie, het milieu etc, allemaal redenen waarom iets niet door kan gaan. Wat gaat Werkendam straks doen in de Biesbosch? Blijft de gemeente ge- en verboden zetten bij alle plannenmakerij? Of zien we het project als een kans voor nieuwe, creatieve ontwikkelingen in het gebied? Voor extra recreatieve projecten, mogelijkheden voor wonen aan het water, natuurontwikkeling. En durven we dat ook als één van de voorwaarden aan de provinciale- en rijksoverheid te stellen voor medewerking aan alle plannenmakerij rond de Noordwaard meestromend? Met een beetje lef blijven dromen dan misschien geen bedrog. Woensdagavond in het Biesboschmuseum mochten we in elk geval een beetje mee dromen, nu nog het lef om het ook daadwerkelijk te doen.

Dag 39: Gijs en Thijs

Weet u waarom ambtenaren ’s morgens nooit uit het raam kijken? Dan hebben ze ’s middags niets meer te doen! Flauwe grap, vindt u niet? Iedereen kent de moppen over luie ambtenaren, maar ze duiken steeds weer op. Ook als raadslid heb je vaak te maken met ambtenaren. En ik moet eerlijk zeggen, dat ik in al die jaren zelden een luie ambtenaar heb meegemaakt. Nu, kan het natuurlijk zijn dat de ambtenaren van de gemeente Werkendam een uitzondering op de regel zijn, maar ik denk het niet. Dat burgers vaak mopperen op ambtenaren heeft volgens mij heel veel te maken met de bureaucratische regels die zij moeten uitvoeren. En wie heeft die regels bedacht? Juist, ja de politiek. Wij moeten dus de hand in eigen boezem steken.
Twee ambtenaren die volgens mij zeker niet lui zijn, zijn de bodes Gijs en Thijs. Altijd staan ze klaar voor de raadsleden als er weer eens gekopieerd moet worden. Of om ons tijdens lange vergaderingen op tijd van koffie te voorzien. En na afloop van de raadsvergadering schenken ze ons een glaasje sap/wijn en heerlijke gehaktballetjes. Gijs en Thijs, als ik niet meer terugkeer als raadslid, wil ik jullie danken voor de prettige samenwerking. En als ik wel terugkeer? Tja, dan moeten jullie helaas weer vier jaar tegen mij aankijken.

Dag 38: Partir, c'est mourir un peu

Vanavond is de laatste raadsvergadering van de regeerperiode 2002-2006. Op 7 maart zijn er gemeenteraadsverkiezingen en is het afwachten of er nog een raadszetel voor me weggelegd is. Ik zal vanavond dan ook met gemengde gevoelens op het pluche zitten. Opluchting omdat ik straks veel vrije tijd zal hebben of juist een gevoel van weemoed omdat het een afscheid is. In de afgelopen jaren heb ik regelmatig gemopperd op de politiek. Op de punten en komma’s die je mocht zetten bij voorgekookte ambtelijke stukken. Maar ik heb ook geleerd dat je soms geduld moet hebben, geduld voor de juiste timing. Met de werkgroep mobiliteit zijn we bijna anderhalf jaar bezig geweest, zonder enig resultaat. En dan ineens lukt het om tijdens een bijeenkomst in gesprek met buurtbuschauffeurs toch om het openbaar vervoer in Sleeuwijk een impuls te geven. Één van de redenen waarom ik ook voor een nieuwe raadsperiode koos, zijn de plannen rond de Noordwaard. In de afgelopen raadsperiode is daar intensief over gesproken, ook de komende vier jaar zal dat nog hoog op de politieke agenda staan. Maar eerst vanavond de laatste raadsvergadering. En daarna? Van het concert des levens krijgt niemand een program!

Dag 37: Adieu Sjaan

Sjaan van den Heuvel ken ik al vanaf mijn middelbare schooltijd. In die tijd had hij een oogje op mijn zus, maar serieus is het nooit geworden. Nog weer later was hij DJ in de Fourty Eight, een bekende bar aan de Kruisstraat in mijn jongere jaren. Daarna raakten we beiden verliefd, verloofd en getrouwd (niet met elkaar!) en verloren elkaar uit het oog. Totdat we elkaar in de politiek opnieuw tegenkwamen. Eerst vanaf de zijlijn, maar sinds mijn raadslidmaatschap was er intensiever contact. Menigmaal kruisten we de degens in de commissie Grondgebied over zaken aangaande ruimtelijke ordening en volkshuisvesting. Steeds was Sjaan mijn grootste tegenspeler. De laatste keer nog hadden we een verschil van inzicht over bouwen in eigen beheer. Sjaan zag het geld via woningcorporaties liever terugvloeien naar maatschappelijke doeleinden, ik als CDA’er zag meer in rechtstreeks voordeel voor de burger bij bouwen in eigen beheer. Duidelijk een geval van een socialist versus een christen-democraat. Dinsdagavond zal ik voor de laatste maal mijn degens kruisen met Sjaan, hij neemt afscheid als wethouder na een 20 jarige loopbaan in de politiek. Cor van der Maas schreef in ‘Fors gezeur’ (een lied voor het Werkendamse cabaret) al een afscheidscouplet voor hem.

En wethoudertje Sjaan
Die gaat ons straks verlaten
Hij kan het niet meer aan
Met zijn Woerkumse maten
Vertrekken is zijn lot
Hij zal er nu aan hechten
Om net als Don Quichotte
Voor windmolens te vechten

Dag 36: De mooiste preek

Dagblad Trouw brengt momenteel een serie over de mooiste preekfragmenten. In de elfde aflevering werd gekozen voor een fragment van John Henry Newman(1801-1890). Ik werd inderdaad direct gegrepen door de tekst, waarin de katholieke priester zijn toehoorders vraagt wanneer zij zich voor de eerste maal afvroegen ‘Waartoe zijn wij op deze wereld gezonden?’. Hoe kan de lucht en leegte van het leven je soms aangrijpen, zo spreekt hij zijn gemeente toe. Zelf word je daardoor ook regelmatig overvallen. De zondagse dienst biedt dan vaak troost en bemoediging. Steeds opnieuw met een oproep om te vechten tegen het kwaad van de wereld en in jezelf. Een zondag zonder kerkgang ervaar ik dan ook vaak als een leegte. Maar als u mij nu vraagt, wat is de mooiste preek die je ooit gehoord hebt, dan moet ik het antwoord schuldig blijven. Overigens heb ik wel ervaren dat niet altijd een preek, maar ook een mooi lied in de zondagse dienst je kan oppeppen om na de dienst met hernieuwde moed te vechten tegen het kwaad van de wereld en in jezelf. En zo vormt de bijbel een inspiratiebron, die je ook in de politiek geen dag kunt missen.

De zondagse kerkgang voert overigens de komende tijd naar de Hervormde dorpskerk. Dit vanwege een grondige renovatie van de Maranathakerk, zoals op de foto te zien is.

Dag 35: Wildplakken (3)

Vandaag was een verslaggever op pad met het CDA plakteam onder leiding van Johan van Berkel. Zij tekende de volgende ervaringen op van de plakkers: “De duimstok hadden we regelmatig nodig. Het plakken is een precisie werk”, zo vertelt Johan van Berkel. “De CDA-posters moeten als het aan mij ligt precies in het midden hangen want het CDA is niet links en niet rechts maar een partij in het midden”. Samen met Bob van Berkel en Cor Groeneveld werd er in Nieuwendijk flink geplakt en zo werd Nieuwendijk weer een stukje groener. Het plakteam had overigens niet overal goede ervaringen. Opnieuw Johan van Berkel: “De nieuwe metalen plakborden van de gemeente zijn beslist geen succes. De affiches vallen er bijna spontaan vanaf. Bij het bord bij het Tavenu lagen diverse affiches van andere partijen op de grond (gevallen politici?) en hingen er diverse affiches reeds half los. Volgens mij zijn de borden te glad qua oppervlak. Ik ben zeer benieuwd hoe het gaat worden als er een bui regen gaat vallen”. Werk aan de winkel voor de politici dus na de gemeenteraadsverkiezingen.

Dag 34: Oêp d'n aoi (2)

Vandaag even geen politiek. Er is tenslotte meer in het leven. Ik wil u vertellen over het Werkendams dictee van gisteren. Als voorzitter van de Historische Verenging ben ik daar intensief bij betrokken geweest. Deze keer mocht een echte Werkendamse, Thera Pruijssen, de prijs in ontvangst. Zij had het minste aantal van 43 fouten. Grote man achter het dictee is Cor van der Maas. Velen zullen hem nog kennen als bode op het oude Werkendamse gemeentehuis. Zijn arbeidzame leven was hij ambtenaar van de gemeente Werkendam en heeft zo een schat aan informatie over Werkendam en de Werkendammers. Naast het dictee schreef hij ook het lied ‘Fors gezeur’ voor de Werkendamse cabaretgroep. In twintig coupletten namen zij Werkendam op de hak. Onderstaand één van de coupletten.

’t Bejaardenhuis werd oud
De raad heeft het bekeken
Nieuw Goezate gebouwd
’t Gemeentehuis afbreken
Het volk dat schrok zich lam
Een flatgebouw ertegen
Zo heeft ook Werkendam
Een stenen hart gekregen

(Oeps, nu kom ik toch weer op politiek uit)

Dag 33: Voornamelijk mannen

De verslaggeefster van het Brabants Dagblad schreef in haar artikel over de regionale CDA bijeenkomst dat er voornamelijk mannen waren. Helaas sloeg ze daarmee de spijker op zijn kop. Niet meer dan een handvol vrouwen zat er in de zaal. Ook onze CDA lijst telt slechts twee vrouwen, een magere tien procent. Dat is lager dan het aantal vrouwen waarop voor de komende raadsverkiezingen gestemd kan worden. Onder de 119 kandidaten waaruit gekozen kan worden zijn er slechts veertien vrouw. Dat is een magere twaalf procent. Iets meer dan bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen in 2002 toen elf procent van de kandidaten vrouw was. In 1999 was nog vijftien procent van de kandidaten een vrouw. Uit nadere bestudering van de kieslijsten blijkt dat de Partij van de Burger het hoogste percentage vrouwen heeft. Van de acht kandidaten zijn er twee een vrouw; 25 procent dus. Ook heeft de partij de enige vrouwelijke lijsttrekker. CDA scoort samen met SDC slechts 10 procent vrouwen; PvdA 21 procent vrouwen en ChristenUnie telt 18 procent vrouwen. De huidige gemeenteraad telt vijf vrouwen; een percentage van 24 procent.

Dag 32: Pieter van Geel

In een bomvolle zaal in ’t Verlaat sprak staatssecretaris Pieter van Geel dinsdagavond over duurzaam bouwen en de groeiende energiebehoefte wereldwijd. Voorafgaande aan de discussie stelden de CDA lijsttrekkers Cees Ambachtsheer, Loes Lijmbach en Vincent van den Berg zich voor aan het publiek. Gespreksleider was Joop Lankhaar uit Wijk en Aalburg.

De discussie met Van Geel spitste zich vooral toe op de diverse soorten energieopwekkers. “Door klimaatveranderingen en de toenemende vraag aan energie in China en India moeten we wel op zoek naar meer duurzame energie. Ook de discussie over kernenergie moeten we daarbij niet uit de weg gaan. Wel moeten we de veiligheid rond hoog radio actief afval verbeteren en nog veiliger centrales bouwen. Maar gezien het grote probleem van de groeiende vraag naar energie kunnen we nu echt geen enkele optie definitief blokkeren. Dus ook wind- en zonne energie niet”. Daarmee sloot Van Geel slechts ten dele aan bij de discussie rond het klimaatlandschap in Altena. Zeker nu de windmolens meer en meer op weerstand stuiten. CDA Werkendam heeft zich in haar verkiezingsprogramma juist uitgesproken tegen plaatsing van windmolens.